Een andere kijk op Rouw
Het landschap van Marinus van den Berg.
In het boek “Rouwen in de tijd” laat Marinus een andere kijk op rouw zien dan wat ik gewend ben. Een frisse mooie kijk die maakt dat er andere mensen aangesproken worden dan met de ‘taken van Worden’ of de ‘fases van Elisabeth Kübler-Ross’.
En aangezien rouwen iets unieks is is het erg prettig dat je kan kiezen voor een manier die bij jou past.
Marinus beschrijft in dit boek een landschap waar je als ontdekkingsreiziger door heen dwaalt zodra je met Rouw te maken krijgt. In mijn beleving is dat een hele rake gedachte; alles om je heen lijkt niet meer hetzelfde als voorheen. En in dit nieuwe landschap zul je opnieuw je weg moeten gaan vinden.
Op de landkaart voor in het boek ( zie de afbeeldingen) laat Marinus je zien hoe dit landschap er uit kan zien. Het is aan jou hoe je hier naar kijkt en invulling aan geeft.
Hij begint met het beschrijven van een andere tijdsbeleving. Zo heb je aan de ene kant de “haasttijd” de tijd van haasten, afspraken, de klok en de agenda. Aan de andere kant heb je de tijd zoals die, volgens Marinus, beleefd wordt door mensen in de rouw. Hij noemt dat de vertraagde tijd.
Zo kan iets 14 jaar, 3 maanden en 24 dagen geleden zijn toch voelt dat niet zo. Het voelt alsof de tijd sindsdien heeft stilgestaan of vertraagd verlopen is. En dat kan ‘gewoon’ naast elkaar bestaan. Je “gewone’ leven kan je weer opgepakt hebben en met dat leven in de kalendertijd leven en met een ander stukje van je in de vertraagde tijd terecht zijn gekomen. Let wel dat ik zeg dat kan. Rouwen is voor iedereen anders dus als jij voelt dat dit niet naast elkaar kan dan is dat ook helemaal goed.
Vlak na de tijdslijnen ligt het “land van Men”. Hiermee duidt hij op alle vrienden, familie, kennissen die je precies willen vertellen wat jij moet doen om je leven weer op te pakken en deze periode zo snel mogelijk af te sluiten.
Je kent ze misschien wel; “Weet je wat jij moet doen? Gewoon weer lekker gaan werken dat leidt lekker af” of “Dat heb ik ook gehad, mij heeft toen geholpen om dit en dat te doen…”
Daarnaast maakt de plattegrond duidelijk op welke gebieden van je leven dit verlies impact heeft. Niets is hetzelfde als vóór het verlies. Dit wordt uitgebeeld met een hart verdeeld in 4 delen: Inspanning, ontspanning, intimiteit en levensbeschouwing.
Het nodigt uit om bij jezelf na te gaan wat er voor jou veranderd is.
Verder dwalend kom je het moeras van verdriet tegen waar je in kan verdrinken, het doolhof waar je in verdwaalt en het Labyrinth waar je je weg weer kan vinden.
Ik heb lang gedacht dat Labyrinth alleen een ander woord was voor doolhof. Bij een Labyrinth kan je echter precies zien waar je heen gaat en waar je er weer uit kan. Het labyrinth nodigt je uit om met aandacht en kalmte het pad af te leggen. Vantevoren kan je bedenken of voelen waar je bij stil wil staan en daar over nadenken en voelen. Wat heeft het labyrinth je te vertellen?
Als laatste wil ik de vuurplaats onder de aandacht brengen. (Hiermee heb ik niet de hele plattegrond gehad, I know…)
De vuurplaats is een plek waar je tot rust kan komen. Een plek waar je gewoon kunt zijn. Hier wordt er naar je geluisterd, worden geen adviezen gegeven waar je niet op zit te wachten. Dit kan een plaats zijn, zoals een mooi stukje natuur, een huisdier of misschien wel je favoriete giraf uit de dierentuin en ook een mens. Zo’n mens die naar je luistert en er voor je kan zijn.
Bas van Roon
